Dag 74

1924 - 1952

Kilometers: 28

We hebben vannacht geslapen achter een verlaten gebouw naast de moestuin van Jim. We hadden gevraagd aan de beheerster van het bijgebouw of er ergens een plek was om te tent op te zetten. Jim overhoorde ons en bood ons zijn moestuin aan dat tegenover het bijgebouw ligt. Hij vroeg ons of we niet op de planten konden gaan liggen en of we het niet tegen jan en alleman konden vertellen. Prima. Toen we de moestuin zagen werden we toch wel een beetje telleurgesteld. Er was veel onkruid en geen platte plek om de drie tenten op te zetten, maar een plek is een plek. Yukon was er ook bij. Later ging ik nog wat verkennen en zag ik achter de moestuin een verhard stuk tussen de struiken dat bij een verlaten gebouw hoorde. We hadden snel besloten om met zn drieën te gaan cowboycampen op dat stuk, en zo gebeurde het ook. Toen we de volgende ochtend wakker werden zagen we dat meerdere hikers deze manier van slapen hadden gekozen. Eentje lag er op de veranda van de kerk, de ander op een picnictafel bij het bijgebouw, en weer een ander had overnacht achter de generalstore. Ik heb me nog nooit zo erg als een zwerver gevoeld als nu, maar ik bedenk me dan dat dat er waarschijnlijk bijhoord.

Om 8 uur lopen we met een groep van 5 man naar het pine resort voor het ontbijt. Turkey en Savage voegen zich ons en we maken het erg gezellig. Maar aan alle goede dingen komt een eind en we horen het pad roepen. Tijd om te gaan. We lopen alleen maar in de richting van de weg of een stopt al en bied ons een ritje aan naar de trailhead, maar niet voordat hij ons de andere kant van de berg heeft laten zien. Hij verteld ons dat we over een berg lopen maar nooit de andere kant ervan zien, en laat dat nu juist de mooie kant zien. Hij brengt naar de andere kant (wat nog best een flinke omweg was) en laat ons vol trots de berg zien. Ik laat jullie oordelen.

Daarna stappen we in en worden we naar de trailhead gebracht. De zon staat hoog, het is heet en voor ons staat een flinke klim. Kom maar op berg. Het duurt niet lang voor we doorweekt zijn van het zweet maar met een goed ontbijt achter de kiezen is het klimmen zeker niet onaangenaam. Als we boven bij de top zijn vinden we ook ons eerste waterpunt. Het is hier in noord california net zo heet als in de woestijn maar het voordeel van deze sectie is dat het water ijskoud is, en dat is net wat we nodig hebben. Er is nog geen dag voorbij gegaan sinds de high sierra dat we geen sneeuw zagen, ondanks de hitte.

Na de top volgt er een splitsing: links volg je een alternatieve route over de bergrug, rechts volg je de pct die naar beneden gaat en vervolgens weer daf stuk gaat klimmen. Beide zijn ongeveer 8 kilometer en ik hoef jullie niet te vertellen welke route we kiezen. Onnodig klimmen en dalen? Nee bedankt. Iedereen die we vandaag op het pad gezien hebben zien we ook op de alternatieve route en dat maakt me erg blij. Ben ik toch niet de enigste.

We zetten kamp op rond 7 uur op een wat kiezel-achtige ondergrond en als ik een steen omschop om te gebruiken als hammer zie ik een black widow op de onderkant van de steen. Altijd eerst tegen aan duwen met je voet, nooit meteen oprapen. En nu we weten wie onze buren zal ik voortaan ook met mijn schoenen in de tent slapen. Ik ben benieuwd of ik ooit aan die geur zal wennen.

(10 am)

(Het uitzicht van onze omrit, daarboven gaan we lopen)

(1200 mijl :)